Lessen van Kiwis voor Groningers en anderen.

Leven op een breuklijn.
Lessen van Kiwi's voor Groningers en de rest.

woensdag 15 april

Leven op een breuklijn.. hoe is dat nu eigenlijk?  Je kunt je er van alles bij voorstellen. Ik moest er aan denken toen ik de volgende waarschuwing op mijn hotelkamer zag hangen.

Dat van dat brandgevaar, dat ken ik natuurlijk wel. Ik heb er een goede gewoonte van gemaakt om in een hotel even te zoeken naar de nooduitgang. Je weet tenslotte maar nooit.
Regelmatig was ik in een hotel, waar die nooduitgang er wel zo'n beetje was, maar ik hoopte dan toch maar vooral dat er nooit brand zou uitbreken

Maar dat is toch weer anders dan aardbevingen. Nieuw Zeeland leeft midden op de breuklijn tussen twee tectonische laten. In 2010 en 2011 zijn er grote aardbevingen geweest (7.3 op de schaal van Richter). Ik vroeg aan een aantal mensen hoe ze daar nu mee omgingen. Er zijn namelijk duizenden aardbevingen per jaar. Willen mensen weg? Of proberen ze er maar mee om te gaan. 

Ik vroeg dit natuurlijk ook namens alle Groningers. Ik zag op het internet dat er echt al een boek bestaat met de titel "Leven op een breuklijn" en dat gaat dus echt over Groningen. Misschien hebben de Kiwi's nog een paar goede tips voor het Noorden van Nederland. Ik weet bijvoorbeeld dat vele Limburgers nog wel een paar goede adviezen hebben voor hun landgenoten uit de provincie Groningen. Als ik het goed begrijp, zeggen zij tegen de Groningers "niet zeuren, je went er wel aan", of woorden van gelijke strekking.

Nou de meeste Kiwi's die ik gesproken heb, doen nogal luchtig over het aardbeving-gevaar. Ze weten dat het zo weer kan gebeuren, maar de kans dat het hen precies treft achten ze niet erg groot. Daar komt wel bij, dat in Nieuw Zeeland  vluchten niet echt veel zin heeft. Christchurch werd helemaal niet gezien als een hoog risico gebied. En ik zit nu in Queenstown en al die mooie bergen hier zijn precies drie miljoen jaar oud. En er is maar 1 weg naar Queenstown en die is af en toe een weekje dicht omdat er een stuk van die weg is weggeslagen. Dat hoort er gewoon zo'n  beetje bij dus.  

Blijft de vraag over hoe ga je om met het nemen en accepteren van risico's? Wanneer is het goed om een risico te nemen en wanneer kun je het beter laten? Wat maakt een risico de moeite waard? En wat zorgt er eigenlijk voor of jij bepaalde risico's wel of niet neemt?

Een risico is de kans op schade of verlies. Het leidt tot iets negatiefs. Maar een risico nemen kan ook positieve gevolgen hebben. Als je in een sprookjeslandschap wilt rondlopen, zoals hier in de Southern Alps van Nieuw Zeeland, dan neem je de risico's maar op de koop toe. Zo loop je namelijk ook de kans, dat je in je leven een prachtige ervaring erbij krijgt, dat je nieuwe mensen ontmoet en geïnspireerd wordt door een nieuwe omgeving.

Veel dingen in het leven, die erg waardevol of bijzonder zijn, zijn risicovol. Reizen hoort daar bij. Een relatie aangaan ook. Risico's nemen, hoort bij het leven. Je ontkomt er niet aan om risico's te nemen als je het leven aan wilt gaan en wilt genieten, leren, liefhebben en ontwikkelen.

Ik weet niet of de Groningers nu geholpen zijn. Ik heb vandaag in ieder geval weer een mooie dag gehad in het sprookjesland Nieuw Zeeland.