Tenslotte ..

Zaterdag 25 april.

Afsluiting van een mooie reis.

Ik zit op de luchthaven van Hong Kong wat na te mijmeren over deze reis. Deze reis was boven verwachting. Bijna bij toeval heb ik gekozen voor Oceanie. Ik wilde eerst naar Antarctica, maar dat lukte door allerlei omstandigheden uiteindelijk niet. daarna zou ik het Pieterpad gaan lopen. Maar goed dat ik dat niet gedaan heb. Het weer schijnt behoorlijk slecht geweest te zijn in Nederland.
Pas een maand voordat ik vertrok heb ik uiteindelijk voor deze reis gekozen. Misschien daardoor ging ik ook niet met hele hoge verwachtingen weg. Ik ben me pas op de reis zelf echt goed gaan verdiepen in Australië, Nieuw Zeeland en de Fiji Eilanden.

Maar het heeft me wel gegrepen. De ruimte, de natuur, de mensen. En de openheid en aardigheid van de mensen is toch wel heel bijzonder. Dat is toch wel echt anders dan in de USA bijvoorbeeld. Ze hebben oprecht belangstelling voor je. Misschien meer zoals in Zuid Amerika, maar daar spreek ik de taal weer niet.

En dan het alleen reizen. Dat is me zeer goed bevallen. Voor ik Marjan leerde kennen heb ik het ook gedaan (liftend in Europa), maar dat was toch wel zo'n 35 jaar geleden. Dus ik vond het best wel spannend of ik nog alleen zou kunnen reizen. Nou dat kan ik dus en goed ook.
Natuurlijk heb ik vaak gedacht: "Goh dat zou Marjan moeten zien of meemaken", maar aan de andere kant maak je ook dingen mee, die je met z'n tweeën niet zo gemakkelijk zult meemaken. Mensen komen sneller naar je toe en zelf wordt je ook steeds handiger in het zoeken van contact.

Overigens wordt je ook steeds handiger in het vermijden van (oppervlakkig) contact, want heel vaak hoeft dat ook helemaal niet. Ik denk niet dat ik ooit in 31 dagen achter elkaar zo weinig met mensen gesproken heb. Maar ik heb me eigenlijk nooit alleen gevoeld.
En er is maar 1 keer aan me gevraagd of ik op zoek was naar een vrouw ! Vaak zie je mensen wel denken, waarom reist hij alleen? En als ik zin had, legde ik wel uit dat ik getrouwd was en kinderen en kleinkinderen had. 

Ik heb in ieder geval wel heel goed naar mezelf kunnen luisteren. Dat hoeft echt niet heel vaak, maar eens in de zoveel tijd is het wel goed. Het doel van deze break was herbronnen, na 4 jaar erg hard werken. Dat is zeker gelukt. Ik voel me weer helemaal in balans. Hoe dat allemaal precies werkt moet je mij ook niet vragen, maar het werkt! En dat is het belangrijkste. 

En uiteindelijk ga je toch vooral met jezelf op reis. Wat je meemaakt, is wat jij er van maakt. Je neemt altijd jezelf mee op reis. Tot slot deel ik daarom een Oosters verhaal, dat ik op internet vond.

In dat verhaal bezoekt een reiziger een dorp. Deze reiziger vraagt aan een vrouw die langs de weg zit het volgende: "Wat voor soort mensen wonen er in dit dorp?"
Waarop de vrouw antwoordt: "Hoe zijn de mensen uit uw eigen dorp?"

"O, die zijn verschrikkelijk", klaagt de reiziger. "Het dorp bestaat uit leugenaars, oplichters en onbenullen. Niet een ervan is te vertrouwen. Het is onmogelijk om vrienden daar te maken en ik ben blij dat ik er weg ben!"
"De mensen in dit dorp zijn precies hetzelfde", vertelt de oude vrouw.

Een tijdje later wordt de oude vrouw door een tweede reiziger aangesproken die exact dezelfde vraag stelt: "Wat voor soort mensen wonen er in dit dorp?"
Opnieuw vraagt de oude vrouw: "Hoe zijn de mensen uit uw eigen dorp?"

"Oh, die zijn geweldig", antwoordt de tweede reiziger. "Het zijn allemaal vriendelijke, goede, eerlijke en hardwerkende mensen. Het is een voorrecht om er gewoond te hebben en ik vind het verschrikkelijk dat ik weg moest gaan."

"U zult zien dat de mensen in dit dorp precies hetzelfde zijn.", zegt de oude vrouw. 

(Oosterse wijsheid voor de Westerse mens, Victor M. Parachin)

En eh ... over een week ga ik fijn nog met Marjan op vakantie. En nog vele andere keren daarna. Want dat is ook altijd heel fijn. Alleen heb ik dan waarschijnlijk geen tijd om een blog te schrijven.