Anzac at the shrine.

vrijdag 10 april

Anzac (Australian & New Zealand Armed Corps) is het internationaal inzetbare leger van beide landen. Overal in Melbourne zijn er inzamelingen voor de herdenking van 100 jaar Gallipoli. Op 25 april is er een grote herdenking. Veteranen zullen dan marcheren door de straten van deze wereldstad. 
Het herdenkingsmomument in Melbourne is er speciaal voor opgeknapt en er is een nieuw museum gebouwd en geopend. Prins Harry van The U.K. (je weet wel de jongste van die 2 zonen van Diana, die in het leger is en niet erg wil deugen) is eergisteren op bezoek geweest. Ik vandaag dus.

Het is een indrukwekkend monument en het laat opnieuw de waanzin van de oorlog zien. Ik wist eigenlijk niet dat Australië zo veel militairen heeft gestuurd naar The Great War (de eerste dus!). In 1915 zijn die arme emigranten, geroepen door The Queen, op een schip gezet. Ze zijn via Indonesië, India en het Suez kanaal ingezet als kanonnenvlees in Gallipoli.
De Engelsen en de Fransen probeerde Istanbul te veroveren op de Turken (het Ottomaanse rijk). Deze coalitie verloor jammerlijk. 20% van de Anzac troepen werd gedood. Dat waren er dus tienduizenden! Net zo makkelijk. Die arme jongens wisten niet wat hen overkwam, in naam van God en Het Britse Koninkrijk.

Anzac Day is de belangrijkste feestdag hier. 25 april 1915 wordt gezien als het de dag waarop de nationale identiteit van Australië ontstond.
Overigens betekende de winst van de Turken het begin van de moderne republiek Turkije onder de bezielende leiding van de vader de vaderlands Ataturk in 1923.

Maar wat een leed. Ik heb het monument en knekelhuis in Reims gezien. Ik ben op Omaha Beach geweest. Ik heb het Vietnam momument (the wall that heals) gezien in Washington DC. De mens is tot heel veel slechts in staat.

De Australiërs zijn dus een echt land geworden dankzij Gallipoli en Anzac. En ze zijn nog steeds erg overtuigd van hun rol in de wereld. Vol overtuiging hebben ze  deel genomen aan internationale missies in WO2, Indonesië, Maleisië (ontstaan van Singapore), Korea, Nieuw Guinea, de Golfoorlog, Afghanistan, Iraq. En alles wat nog komen gaat. Syrië ? Ze zijn erg bang van de Islam. Herinneren we ons de aanslag in een discotheek op Bali nog? Allemaal Australische jongeren die daar om zijn gekomen. De daders staan momenteel hier terecht voor deze aanslag. 

O ja ik was dus in Melbourne, Een echte wereldstad dus. Ruim 4 miljoen inwoners. Dat is een kleine 20% van de Australische bevolking. Een leuke stad, een bruisende stad. Wolkenkrabbers gecombineerd met oud industrieel erfgoed, dat herontwikkeld is tot leuke buurten voor Juppies, Dinkies en Sinkies (Double Income No kids / Single Income No Kids). 
Stad aan The Philips Bay, die uitkomt in de Stille Zuidzee. Olympische stad (1956), the Rod Laver Arena (Australian Open / tennis dus), GP Melbourne (waar Max Verstappen een maand geleden zijn debuut in de Formule 1 gemaakt heeft). Of ik op de streep op de foto wilde? Nou nee, dat leek me wat overdreven. Dat snappen de Aussies dus niet. Je bent toch trots op je sporthelden, of niet soms?

Tot nu toe vond ik de Australiërs een beetje boeren. Na vandaag niet meer. Melbourne is echt de moderne multiculturele wereld. Een beetje Parijs, London, of San Francisco.

Hier had ik het nog wel een paar dagen volgehouden. Maar helaas. De karavaan trekt verder ...
Morgenvroeg vlieg ik naar Christchurch, Nieuw Zeeland. Ben heel benieuwd !