On top of the mountain

maandag 13 april

Ja zo voel ik me wel vandaag. On top of the mountain (hill). Vanochtend om 9.00 uur kon ik instappen voor een helikoptervlucht naar de top van Mount Tasman. Via the Franz Glacier (gletsjer) naar de Fox Glacier. Bovenop de Fox Glacier is de helikopter geland.
Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, stap je daar gezellig even uit voor een fotoshoot. En daarna de vlucht terug naar de Heliport.

Ik heb ooit (in 2002) met ons hele gezin boven de Grand Canyon gevlogen. Dat was heel erg bijzonder, maar dit was het ook! Alleen ... ik miste nu mijn geliefden wel, om dit bijzondere moment mee te delen.

Hoe dan ook het blijft heel bijzonder. Wat een plek. Vanaf de gletsjer heb je uitzicht op het regenwoud en daarachter het strand en de Tasmanzee. Je verstand staat stil, als je dat allemaal in een plaatje ziet. Dat zoiets bestaat op deze wereld. Bijna onbegrijpelijk.

Om 10 uur stond ik met trillende benen weer beneden. En dat is ook wel weer fijn, want je moet er niet te lang bij stil staan, dat dat motortje boven je hoofd ook gewoon kan uitvallen. En dan is het wel gewoon einde oefening, vrees ik. De veiligheidsbriefing was ook heel kort. The safety rules are the same, as in an airplane ... Ik zei het al gewoon niet te lang bij nadenken. Je valt wel of je valt niet. Dat is behoorlijk digitaal.

De rest van de dag neem ik maar eens een keer vrij. Lekker lunchen. Een boekje lezen. De rest van de reis voorbereiden. En genieten van het regenwoud. Want mijn blokhut staat dus gewoon midden in dat regenwoud. Met uitzicht op de sneeuw, bovenop de berg.

Morgen verder, richting Queenstown. Het mooiste stadje van de wereld. Voor minder doe ik het niet!!