Lonely at the top en de Kiwi's in het dal.

13 april 2015 - Franz Josef, Nieuw-Zeeland

 

maandag 13 april

Toch nog even een intermezzo, op deze rustdag. Tijd om even na te denken over het leven en te reflecteren op Nieuw Zeeland.

In Franz Jozef is een heus Kiwi museum. Daar ben ik vandaag nog veen geweest. En voor alle duidelijkheid een Kiwi is een vogel! Geen vrucht.

de Kiwi

De bijnaam voor de bevolking van Nieuw Zeeland is de Kiwi's. En ik maar denken dat dat om die groene vrucht gaat met zijn bruine vachtje. Niets is minder waar. De Kiwi is een vogel, een blinde kip eigenlijk.
De Kiwi, het nationale symbool, is één van de vele bedreigde inheemse vogelsoorten van Nieuw-Zeeland. 
Het is een loopvogel die het formaat heeft van een kip.
De kiwi is een schuwe vogel die alleen s'nachts uit zijn hol komt om naar eten te zoeken. Hij is vrijwel blind en moet dus afgaan op zijn reukvermogen.
Dat is zeer ongebruikelijk voor vogels die normaal gesproken afgaan op hun gezichtsvermogen. 
De kiwi heeft aan het uiteinde van zijn snavel neusgaten zitten (dit heeft geen enkel andere vogelsoort) en met die snavel vroed hij door de grond om eten te zoeken.
T'is maar dat jullie het nu ook weten. Wat overblijft is de vraag, hoe een volk zich wel laten vergelijken met een blinde nachtvogel? Ik ga deze reis nog op zoek naar het antwoord!


En dan de belevenissen op de top van de berg. In een half uur uit en thuis, was ik. Het was spectaculair op de top van de gletsjer. Dat is zeker waar, maar ik dacht wel gelijk toen ik er was: " Hoe moet dit zijn, als je zelf naar boven geklommen bent? In plaats van gevlogen". En dat was een retorische vraag. Ik weet het antwoord zelf wel. Namelijk, nog veel indrukwekkender. Het gaat niet om de top op zichzelf, het gaat ook om de weg er naar toe! En het gaat er om, met wie je de belevenissen op de top kunt delen.

Wim Kan (cabaretier uit de 60er en 70er jaren vorige eeuw; voor de jongeren onder ons) zei al eens: " Op de top van de berg kun je geen lange wandelingen maken." En daar voegde hij aan toe: " En als iedereen op de top wil zijn, wordt het wel erg saai in het dal." 

Tja en dan kom ik toch ook weer uit bij Freek de Jonge. Een stukje uit "De tol van de roem" (1977).

In het dal van de tranen met tuitenberg
Ligt een man, die de top wou bereiken
Zo dood als een pier, en men zei hem nog zo
Dat hij nooit naar beneden mocht kijken

Wie omkijkt, mijn vriend, op weg naar de top
Die zal zijn doel nooit bereiken
Hij wordt misselijk van de hoogtevrees
Heimwee en de stank van lijken"

"Ik heb", zei ik toen "op de top van de berg"
Mijn leven gewaagd om dit te bereiken
Wat heb je er aan de winnaar te zijn
Als je niet naar de verliezer mag kijken"

"Niet lullen", mijn vriend "dit is de top
Die heb je zo graag willen halen
En dat je die vreugde niet delen kunt
Is dat de tol die je moet betalen"

Zware woorden? Mogelijk, zo is Freek nou eenmaal, maar met een kern van waarheid erin, 
Twee grote cabaretiers die hebben nagedacht over het bereiken van de top. De top van een berg voor een bergbeklimmer. De top in een carrière voor een cabaretier. De beste willen zijn en wat dan? Met wie kun je dat delen. Wat is daar leuk aan? En hoe dan verder?

Och ja een eenzame reiziger, die het einde van zijn werkzame leven ziet naderen, denkt zo eens ergens over na.... 

Waar ligt mijn top? Wat wil ik?
Volgens mij heb ik het wel aardig op een rijtje, intussen. Op weg zijn, is belangrijker dan finishen. Wat voor de een de top is, is voor de ander een tussenstation. Wat maakt het uit, zolang je maar niet alleen achter blijft. In her dal, halverwege of op de top.

Deelnemen is belangrijker dan winnen! zei Baron Pierre de Coubertin al:

Het belangrijke in het leven is niet de triomf, maar de strijd, het essentiële is niet om te hebben gewonnen maar om goed te hebben gestreden.

L'important dans la vie ce n'est point le triomphe, mais le combat, l'essentiel ce n'est pas d'avoir vaincu mais de s'être bien battu.

Dit wordt voorgelezen bij het begin van iedere Olympische Spelen, maar wie denkt er dan eigenlijk echt over na ???

 

 

1 Reactie

  1. Wil joosten:
    13 april 2015
    Mooie overpeinzingen, Marc. Herkenbaar fysiek in onze Himalaya trek. Vertel het eens aan één van de topbankiers in de City?
    Het is daar niet minder waar om. Heel veel gedachten en plezier erbij!
    Wil