Op een Kangaroo Eiland, in de Kangaroo-zon ...

dinsdag 7, woensdag 8 april

Vandaag verlaat ik The Red Centre weer. Ik vlieg van Alice Spring naar Adelaide. Adelaide ligt helemaal in het zuiden van Australië. Ik was in Alice Springs ruim 15000 km van Beuningen verwijderd. Daar zijn er nu dus weer1500 bijgekomen.
Het zuiden ligt dichter bij de ZuidPool en dat betekent in de herfst dus dat het kouder wordt. Het was hier vandaag maar 17 graden. Koud dus!
Adelaide heeft ruim een miljoen inwoners. Ze leven er van zware industrie, mining (goud & koper), fruitteelt (appels) en wijn. Helaas hebben de grote autofabrieken zoals Toyota besloten hun fabrieken hier te sluiten. We're loosing from the Japanese en the Chinese, zei mijn taxichauffeur. Op het nieuws zag ik Reclaim Australia met grote demonstratie tijdens de paasdagen. Misschien iets voor Geert Wilders om eens langs te gaan. Reclaim Australia is even xenofoob als onze Geertje!

De reden dat ik in Adelaide ben is Kangaroo Island. Ik ga naar dit eiland dat zo mooi bezongen is in "kinderen voor kinderen" (versie begin 90 er jaren / mijn meisjes waren gek op dit nummer). Ik ben al 10 dagen in Australië en ik heb nog geen Kangaroo's gezien. Genoeg bordjes met waarschuwingen, daar niet van.
Maar morgen gaat het allemaal gebeuren. Kangaroo's, Emoe's, Koala Beren, mogelijk zelfs wel vogelbekdieren (zal wel niet, toch?).

Nou .... de kangaroo-zon viel een beetje tegen vandaag. Ik heb voor het eerst mijn jasje aan gehad en een das om. Ondanks dat was het een leuke dag. Kangaroo Eiland is de eerste plek in Australië waar Europeanen uit vrije wil naar toe emigreerden. In West en Oost Australië ging het tenslotte om gevangen die door het moederland (UK) waren gedeporteerd. In Australië gaat het verhaal dat de mensen op Kangaroo Eiland (KI) veel aardiger zijn. Dit verhaal werd niet door iedereen in de bus gewaardeerd, zoals je zult begrijpen.
Qua natuur was het hoogtepunt van de dag een bezoek aan Seal Bay. Daar is een kolonie van zo'n 1000 zeeleeuwen te vinden. Gezellig op het strand. En het was ook nog broedseizoen. Dus lieve kleine bruine jonge zeeleeuwtjes met moeders die goed voor ze zorgden. Maar daartussen door waren de mannen al weer an het vechten i.v.m. het verzorgen van een volgende generatie. Tja dat gaat dus bij zeeleeuwen samen. Ze worden 17 maanden gezoogd, terwijl de nieuwe broertjes en zusjes al weer geboren worden. Life must go on!
Verder was het vandaag ook nog roofvogeldag (zeearenden, buizerds, valken). 

Tijdens de lunch maakte ik kennis met een echtpaar uit Nieuw Zeeland en een man op leeftijd uit Boston. Dat werd een lunch op niveau. Leuke gesprekken met wereldburgers. Kijk daar doe je het dus ook voor.
Overigens kwam ik er tijdens deze gesprekken achter dat de Australiers prestatieverlof kennen. Als je 10 jaar bij een bedrijf werkt, krijg je drie maanden vrij. En ook nog eens extra geld om wat te gaan ondernemen. Kijk die Australiers zijn dus geen domme jongens. 
Als wij in Nederland de pensioengerechtigde leeftijd nu eens verhogen naar 68 jaar en dit prestatieverlof invoeren. 4 keer in een mensenleven 3 maanden eruit. Net als ik nu doe (zo ongeveer). Volgens mij is dat budgetneutraal. Ideetje voor D66 lijkt me. Of toch 50plus?

Mijn dierenlijstje blijft verder staan voor morgen. Kangaroo's heb ik nu gehad. Maar Koala's en Emoe's moeten nog komen. We gaan het zien. 
Overigens was mijn eerste Kangaroo een dode Kangaroo. Ze rijden er hier nog al eens eentje van de weg af, zo te zien aan "The Road Pizza's".