Bulaaaahhhh !!!

BULAAAAAAAHHH !!!!

dinsdag 21 april

Bij de ingang van het resort The Outrigger Lagoon staat hier een buitengewoon vriendelijke jongeman die naar iedereen die binnenkomt heel hard Bula roept / zingt. Dat doet ie niet af en toe, dat is zijn beroep. De werkloosheid is hier nogal hoog, dus er loopt hier erg veel personeel rond. En die zijn heel erg vriendelijk. Ik ben hier een halve dag en ze weten me allemaal bij mijn  voornaam aan te spreken. Ze helpen je, informeren je en pamperen je. Het lijkt nog echt ook, maar dat is voor een eenvoudige Nederlander moeilijk te begrijpen.

Toen ik tegen mijn Nieuw Zeelandse gids vertelde dat ik naar Fiji ging, kreeg ik van hem, geheel ongevraagd, de volgende briefing: In Fiji houden ze van militaire coups. Die hebben ze om de drie jaar. Het gaat altijd om spanningen tussen de Fijianen en de geïmmigreerde Indiërs. De Fijianen werken liefst 4 uur per dag en de Indiërs zijn ambitieus en willen iets maken van hun bestaan. De Fijianen zitten het liefst op het strand onder een kokospalm.
Let op dit zijn niet mijn woorden, hoor. Dat zei de gids. Maar ik denk wel dat er iets van zal kloppen. In mijn engelstalige reisgids staat dat je de media in ieder geval niet moet geloven. Er is censuur. Over het algemeen is dat wel een serieuze aanwijzing, dat er iets niet helemaal pluis is. Maar goed, volgens onze mp Mark Rutte moeten we het buitenland niet al te streng de maat nemen en ze wat tijd gunnen. Tja wie ben ik om daar tegenin te gaan.

Na mijn landing in Nadi werd ik opgehaald door een busje van het resort. Het resort ligt anderhalf uur rijden van het vliegveld. Tijdens deze rit, kreeg ik al snel het gevoel dat ik in een derde wereld land terecht was gekomen. Koeien die grazen in wegbermen. Het openbaar vervoer in handen van particulieren (volgepropte busjes). Armoedige huisjes op palen. Een slecht onderhouden tweebaansweg, die doorgaat voor de hoofdverkeersader van Viti Levu (het hoofdeiland van Fiji / ze hebben hier 300 van die eilanden). 

         
Hoe schril het contrast met mijn resort. De luxe druipt er van af. Aussies, Kiwi's, Amerikanen en een verdwaalde Europeaan, doen op hun manier aan ontwikkelingshulp. Het toerisme is de belangrijkste industrie op Fiji dat is wel duidelijk. En ik ga er mijn bijdrage aan leveren.

Ik zei al, op het strand liggen is niets voor mij. Ik heb dus maar meteen een programma voor mezelf ontworpen (met hulp van een van de vele adviseurs die hier rond lopen).
Morgen is het echt een rustdag. Uitslapen, een massage Fiji style, lunch, reef-walk (de plaatselijke variant op wadlopen?)
Donderdag (er is er een jarig !) tracteer ik mijzelf op een zeiltocht op een driemaster (met champagne-ontbijt en seafood lunch). En snorkelen natuurlijk, bij een onbewoond bounty-eiland. 
En vrijdag ga ik  met een boot de rivier op naar een Fiji-dorp.

OK, de laatste drie dagen zijn gepland. Ik verheug me er weer op. Dat in tegenstelling tot de terugreis. Zaterdagochtend vlieg ik terug. Nadi - Hong Kong. 8 uur wachten en dan Hong Kong - Amsterdam. Een uurtje of 30 zitten, hangen, liggen, eten, drinken. Maar dat hoort erbij. Dat is de prijs die ik moet betalen voor deze fantastische reis.

En dan ga ik nu kijken naar Fijianen die over hete kolen lopen. Het zijn dus niet alleen kannibalen, ze kunnen ook nog over houtskool lopen. Emiel Ratelband ... zou die ook hier geweest zijn?